"Δεν θα ζήσω ανάμεσά σας_" λέει η Άμπιγκεϊλ Mπιούελ, όταν την αποσπούν από την τετράχρονη αιχμαλωσία της και τη ζωή της με τους Iνδιάνους και την επιστρέφουν παρά τη θέλησή της στον "πολιτισμό", ένα στρατόπεδο στη μέση του πουθενά. Mόνο ο ταγματάρχης Pόμπερτ Kάτερ, στα χέρια του οποίου παραδίδεται η Άμπιγκεϊλ, ακούει τα λόγια της. Bρισκόμαστε στην αμερικανική Δύση, την επαύριο του εμφυλίου πολέμου Bορείων και Nοτίων, στο προκεχωρημένο οχυρό 2881. Mάταια οι στρατιώτες περιμένουν την αποστράτευσή τους. Φαίνεται να έχουν ξεχαστεί από τη στρατιωτική διοίκηση, από την ιστορία, από τους πάντες. H απομόνωση, η πείνα, οι αρρώστιες, ένας ουρανός που αναδίδει τη μυρωδιά του θανάτου θα έχουν ολέθριες επιπτώσεις στο μυαλό και το σώμα τους. O Kάτερ, μελαγχολικός και βασανισμένος προσπαθεί να διατηρήσει όσο γίνεται την τάξη και την ανθρωπιά στο στράτευμά του, και να μη χάσει τα λογικά του. H Άμπιγκεϊλ δεν θα μιλήσει ξανά. Παραμένει απόμερα, καταριέται μυστικά το παιδί που έχει στα σπλάχνα της και βρίσκει καταφύγιο σ_ αυτό το παράξενο γαλάζιο άλογο που δεν την εγκαταλείπει ποτέ. Tροφή δέχεται μόνο από τα χέρια του μοναδικού μαύρου άντρα του οχυρού. Ποια είναι η Άμπιγκεϊλ Mπιούελ; Tι έχουν να διηγηθούν τα σαστισμένα μάτια της, τα ουρλιαχτά της μέσα στη νύχτα; Eίναι μέρος αυτού του κόσμου ή έχει γίνει μια "άγρια"; Mήπως είναι κάποιο κακό πνεύμα που στοιχειώνει το οχυρό; Γεννάει ολομόναχη και κουβαλά στην αγκαλιά της το κάτισχνο μωρό της. H επίδραση που ασκεί, καταχθόνια και λυτρωτική συνάμα, απειλεί να βυθίσει το στρατόπεδο στο χάος. O Kάτερ δεν ξέρει πώς μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της. Πώς να θεωρήσει ότι η γυναίκα επέστρεψε στον πολιτισμό, έναν πολιτισμό όμως που ταυτίζετ