Ο βασικός χαρακτήρας αυτής της ιστορίας, ο Αρίφ, ένα παιδί της έκτης δημοτικού, νομίζει ότι είναι εξωγήινος… με τρεις κεραίες για μάτια, δορυφορική μύτη, έξι προβοσκιδοαυτιά για τράβηγμα και έναν σβέρκο διάδρομο προσγείωσης για γήινες σφαλιάρες και μολύβια. Οι συμμαθητές του συμπεριφέρονται εχθρικά, αλλά όλα αρχίζουν να αλλάζουν όταν ξεχνάει το μολύβι του στο σχολείο και αυτοί το βάζουν στο κουτί με τα χαμένα της τάξης. Ο Αρίφ βλέπει τρία διαδοχικά όνειρα, στα οποία βρίσκεται ο ίδιος μέσα στο κουτί, μικροσκοπικός, λίγο πιο κοντός από έναν συνδετήρα, σαν ένα χαμένο αντικείμενο. Σε κάθε όνειρο συνομιλεί με ένα αντικείμενο (γόμα, μολύβι…) που ανήκει σε έναν συμμαθητή ή συμμαθήτριά του. Έτσι, με αυτό τον περίεργο τρόπο, ο Αρίφ μαθαίνει λεπτομέρειες από τη ζωή των συμμαθητών του και νιώθει ότι τους ξέρει… έστω και λίγο, παρόλο που μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχαν ανταλλάξει ούτε κουβέντα!