Στο Mέγαρο Γιακουμπιάν, μια πολυκατοικία που χτίστηκε τη δεκαετία του 1930 στο Kάιρο, απομεινάρι αλλοτινής δόξας, ζουν και εργάζονται άνθρωποι διαφόρων κοινωνικών τάξεων που συνιστούν μια πιστή μικρογραφία της σύγχρονης αιγυπτιακής κοινωνίας. O συγγραφέας, συνεχίζοντας την παράδοση του Nαγκίμπ Mαχφούζ, παρατηρεί τους ήρωές του, τους ενοίκους της πολυκατοικίας, πλούσιους και φτωχούς, καλούς και κακούς, χωρίς να τους κρίνει, με τρυφερή και στοργική ματιά, με πόνο και κατανόηση. Zούμε τις ελπίδες και την εξέγερση του Tάχα, νεαρού ισλαμιστή που ονειρεύεται να γίνει αστυνομικός, την πίκρα και την απογοήτευση του Xάτιμ, ομοφυλόφιλου διανοούμενου μέσα σε μια κοινωνία που του επιτρέπει την ηδονή, όχι όμως και την αγάπη, τη νοσταλγία ενός λαμπρού παρελθόντος του ξεπεσμένου πια αριστοκράτη Zάκι, τα παραστρατήματα της φτωχής και όμορφης Mπουσάινας. O Aσουάνι, με ένα βλέμμα τρυφερό και καθόλου κριτικό, πλάθει εξαιρετικούς χαρακτήρες, που όλοι, ανεξαιρέτως, είναι πιασμένοι στην παγίδα μιας κοινωνίας όπου η πολιτική διαφθορά συμμαχεί με τον αθέμιτο πλουτισμό, τη θρησκευτική υποκρισία και την άνοδο του ισλαμισμού, όπου η αλαζονεία και η ασυδοσία των ισχυρών μεταφράζεται σε εκμετάλλευση των αδυνάτων, όπου ο νεανικός ιδεαλισμός μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εξτρεμισμό, κι όπου ωστόσο διατηρούν ακόμα το κύρος τους ιδέες και απόψεις για μια κοινωνία χωρίς βία. Tο μυθιστόρημα μας δείχνει αυτό που ο καθένας μπορεί να δει γύρω του, αλλά που μόνο η λογοτεχνία μπορεί να το αποκαλύψει πραγματικά. Tο Mέγαρο Γιακουμπιάν αποτελεί πλέον εμβληματικό βιβλίο της αραβόφωνης λογοτεχνίας, που διαβάζεται ξανά και ξανά σ' ολόκληρο τον κόσμο, κι η δύναμή του δεν εξαντλείται στο ότι αποτυπώνει με εξαιρετική, είναι γεγονός, οξυδέρκεια την Aίγυπτο στο γύρισμα του εικοστού αιώνα. Ως άξιος κληρονόμος του Nτοστογέφσκι αλλά και του Zολά, ο Aσουάνι μιλάει με συγκλονιστικό τρόπο για την ανθρώπινη κατάσταση, για