Συγκινητικό, τρυφερό, συγκλονιστικό. Η πείνα, η φτώχια, η δυστυχία στον Ιταλικό Νότο μετά τον πόλεμο και η επιβίωση, μέσα από τα μάτια και την αφελή κι άδολη σκέψη ενός παιδιού... Βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, ίσως άγνωστα στους περισσότερους από εμάς.(Ν.Γ) ............. «Από αγάπη δεν αποφάσισαν οι μανάδες σας να σας στείλουν στην Μπολόνια, στο Ρίμινι, στη Μόντενα;» «Γιατί; Όποιος σε στέλνει μακριά σε αγαπάει·,» «Μερικές φορές αυτός που σε αφήνει να φύγεις σε αγαπάει περισσότερο από αυτόν που σε κρατάει κοντά του». Το 1946 ο Αμερίγκο εγκαταλείπει τη γειτονιά του στη Νάπολη. Μπαίνει σ' ένα τρένο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά του ιταλικού Νότου που -με πρωτοβουλία του κομμουνιστικού κόμματος- φεύγουν για τον Βορρά, να σωθούν από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκόρπισε ο πόλεμος. Ο Αμερίγκο διασχίζει τη χερσόνησο, φτάνει στην Μπολόνια και από εκεί πηγαίνει στη Μόντενα για να φιλοξενηθεί μερικούς μήνες από μια οικογένεια.