Δέν ?χω τήν ?ξίωση νά π? κάτι καινούργιο γιά τήν ?λληνική ?πανάσταση – τά περισσότερα ?χουν ε?πωθε? καί θά ε?πωθο?ν ?πό ?λλους, ?σύγκριτα ?ρμοδιότερους. ?λλά α?σθάνομαι τήν ?νάγκη νά στοχαστ?, λιγότερο μέ τίς μετρημένες ?στορικές μου γνώσεις καί πιό πολύ μέ τήν παράδοξη γνώση τήν ?ποία χαρίζει ? λογοτεχνία, τί ε?ναι α?τό τό θα?μα μέσα στό ?πο?ο φωλιάζει ?ξαρχ?ς τό σπέρμα τ?ς τραγωδίας: α?φνης ? πιό ?ρχαία χώρα τ?ς Ε?ρώπης, πού τή νόμιζαν νεκρή, ?νασταίνεται ?πό τίς στάχτες της. Κι ?στόσο, τό θα?μα δέν θά πάψει νά ?πονομεύεται, νά ματαιώνεται –?λλά καί νά ξαναγεννιέται– πάλι καί πάλι στά διακόσια χρόνια το? ?λεύθερου νεοελληνικο? βίου. Τί σημαίνει γιά ?μ?ς, τούς σημερινούς ?λληνες, τούτη ? ριζική τομή στήν τρισχιλιόχρονη πορεία α?τ?ς τ?ς χώρας; Τί ?ντιπροσωπεύει γιά τή διαχρονική ?λλάδα μιά τόσο συνταρακτική ρήξη στόν ?ρχέγονο τρόπο το? κοινο? μας βίου; Πόσο βαθιά α?τή μ?ς μεταμόρφωσε μέσα σέ δύο α??νες; Τί κερδίσαμε καί τί χάσαμε ?πό τή στιγμή πού ?νταχθήκαμε κατ’ ?νάγκην στή χορεία τ?ν ?θν?ν τ?ς νεωτερικ?ς Ε?ρώπης; ?ραγε ο? ?ντυπωσιακές πρόοδοι πού πετύχαμε ?πό τότε, μέσ’ ?πό μύριες δοκιμασίες, διαψεύσεις, ?ντιφάσεις καί καταστροφές, δικαιώνουν τήν ?παρξή μας στόν σημερινό κόσμο; Καί τί μπορε? νά μάθει τούτη ? ?στορία στήν Ε?ρώπη γιά τόν ?διο της τόν ?αυτό; Γ. Κ.