Σε μια σκούνα, την Ίβιδα, πρώην δουλεμπορικό σκάφος που τώρα μεταφέρει κούληδες και όπιο, βρίσκονται να συμταξιδεύουν άνθρωποι κάθε φυλής και τάξης, από έναν έκπτωτο Ινδό πρίγκιπα και την κόρη ενός Γάλλου βοτανολόγου μέχρι έναν γιγαντόσωμο παρία, κρυφά παντρεμένο με μια Ινδή διωγμένη από την κάστα της. Στο γεμάτο περιπέτειες ταξίδι της από την πολύβουη Καλκούτα προς τα νησιά του Αγίου Μαυρικίου, τα πανιά της σκούνας φουσκώνει ένας άνεμος που έχει «κάτι από Δουμά, από Τολστόι και από Ντίκενς», όπως έγραψε η Observer, με «θαλασσινές περιγραφές αντάξιες ενός Μέλβιλ ή ενός Κόνραντ» όπως έγραψε το The Literary Review. Μέσα από ολοζώντανους χαρακτήρες, αλλά και μέσα από μια γλώσσα πλούσια και λεπτοδουλεμένη, η Θάλασσα από παπαρούνες ξαναζωντανεύει με τρόπο αριστοτεχνικό μια ολόκληρη εποχή αλλά και ένα λογοτεχνικό είδος, μια σάγκα, που εξακολουθεί να μαγεύει τον σύγχρονο αναγνώστη.