Ο Μονταλμπάνο, εδώ, είναι πολύ νέος. Βιαστικός, δύστροπος καμιά φορά, αλλά υπομονετικός και συνεργάσιμος. Προσεκτικός και πανούργος συγχρόνως, χρησιμοποιεί στρατηγική και καμιά φορά εισβάλλει χωρίς την άδεια του εισαγγελέα, ενέργειες που νομιμοποιούνται εκ τωνυστέρων. Η ανήθικη βιομηχανία του εγκλήματος, τα απάνθρωπα γεγονότα, οι άθλιες ιστορίες,η νομική συγκάλυψη, οι εγκληματικές συμφωνίες ανάμεσα στις οικογένειες της Μαφίας τον αναστατώνουν αλλά δεν τον αποθαρρύνουν ποτέ. Ο Μονταλμπάνο δείχνει μεγάλη ανοχή και λεπτό αίσθημα δικαιοσύνης, σωστότερο από την απρόσωπη, αυστηρή γραφειοκρατία. Κάποιος έβαλε φωτιά σ’ ένα ξενοδοχείο. Χωρίς θύματα. Πρέπει να είναι αλύγιστος μπροστά σε μια ερωτική τρέλα; Συναντά τυχαία έναν επαγγελματία κλέφτη, έναν ευγενικό διαρρήκτη «με αξίες» που με την τέχνη του βοηθά τη δικαιοσύνη, δε θα του απλώσει το χέρι να τον βοηθήσει να ξεφύγει από την ανάγκη που τον ωθεί στην κλεψιά; Να εξοστρακιστεί η ανθρώπινη «συμπόνια», που δε συγχωρεί αλλά και δεν καταδικάζει;