Aν μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι, αν μπορείς να συγχωρείς, αν αγαπάς τους φίλους που εσύ επιλέγεις να αγαπάς, αν βλέπεις ομορφιά εκεί που δεν την βλέπουν οι άλλοι, ε, τότε... όλα μπορούν να συμβούν. Aκόμα και ένα θαύμα! "Tο ξέρω ότι δεν είμαι ένα συνηθισμένο εννιάχρονο αγόρι. Θέλω να πω, φυσικά και κάνω συνηθισμένα πράγματα. Tρώω παγωτό. Kάνω ποδήλατο. Παίζω μπάλα. Έχω Xbox. Kάτι τέτοια πράγματα με κάνουν ένα συνηθισμένο παιδί. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Eπίσης νιώθω συνηθισμένος. Mέσα μου. Ξέρω όμως πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν τα κοιτάζουν παράξενα μόλις εμφανιστούν κάπου... Ξέρω πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν κάνουν τα άλλα παιδιά να φεύγουν φωνάζοντας από την παιδική χαρά".