Η μαμά μου φοράει για καπέλο ένα σύννεφο που βρέχει. Και το φοράει κάθε βράδυ. Σχεδόν. Νομίζω. Ξέρω πως δεν είναι σπάνιο, αλλά νομίζω πως δεν είναι και πολλές οι μαμάδες που φοράνε ένα καπέλο-σύννεφο που βρέχει. «Μαμά, γιατί κλαις;» Καλά, μη μου απαντήσεις τώρα γιατί θα μου χαλάσεις τα σχέδια. Έχω βάλει σκοπό να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για σένα. Έχω βρει και τον τίτλο, αλλά σ’ το φυλάω για έκπληξη. Ένας χαζός λόγος είναι να κλαις γιατί κάθε βράδυ ένα μυγάκι μπαίνει στο μάτι σου. Βασικά αυτός δεν είναι απλώς χαζός, δεν είναι καν λόγος! Πάντως μου φαίνεται απίθανο κάθε βράδυ να στραβώνεται ένα μυγάκι και, αντί να πάει αλλού, να μπαίνει μέσα στο μάτι αυτού που κλαίει! Από την άλλη, ένας σοβαρός λόγος είναι να μην παίρνει μπρος το αυτοκίνητό σου το πρωί. Το δικό μας έχει σοβαρό πρόβλημα. Ο μηχανικός τού έχει δώσει λίγο χρόνο ζωής, αν δεν επισκευαστεί σύντομα. Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να κλαίει η μαμά σου, ειδικά αν δεν έχει λεφτά να το επισκευάσει, όπως η δική μου μαμά. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες δεν αφήνουν ανεπηρέαστα τα παιδιά. Γι’ αυτό και η ηρωίδα του βιβλίου, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει, με τον αυθορμητισμό που χαρακτηρίζει τα παιδιά, μια εξήγηση για ό,τι απασχολεί και στενoχωρεί τη μαμά της.